വാതായനങ്ങള് മലര്ക്കെ തുറക്കുവിന്
വെളിച്ചം കടക്കട്ടെ ഇരുളിന്നിടനാഴിയില്
എന്തിന് കൊട്ടിയടയ്ക്കണം?ജാലക-
പ്പാളികളെന്നും തുറന്നു നാം വെക്കണം...!
പൊള്ളുന്ന മണല്ക്കാട്ടില് തണലേകുവാനെന്നും
തീര്ക്കണം സ്നേഹത്തിന് മരുപ്പച്ചകളേറെ...
കരകാണാക്കടലിന്റെ നടുക്കയങ്ങളില്
അലയുന്നവര്ക്കില്ലേ?ചേക്കേറാന് തുരുത്തുകള്...!
വിരിയും പൂമൊട്ടിന്റെ ജാതകം കുറിയ്ക്കുവാ-
നെരിയും മനസ്സുകള്ക്കെങ്ങിനെ കഴിയുന്നൂ...?
നിഴലും നിലാവും പോല് സുഖവും ദുഃഖങ്ങളും
ജീവിത യാത്രക്കിടെ കെട്ടുകാഴ്ചകള് മാത്രം...!
1 അഭിപ്രായം:
ആ വരികളിലെ ആശയം മനസ്സിലായി.
പക്ഷെ ഒരാള് മാത്രം അങ്ങനെ ആയാല് മതിയോ?
ഈ സമൂഹം ഒരിക്കലും മാറില്ല.
സസ്നേഹം,
ശിവ
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ